Iôn of Chios

Iôn of Chios - A: Quoted in Ancient Sources

36. ION VON CHIOS
A. LEBEN, SCHRIFTEN UND LEHRE

36 A 1. HARPOCR. u. [I 377. 15 App.] Ἴων. Ἰσοκράτης ἐν τῶι Περὶ τῆς ἀντιδόσεως [s. A 6]. Ἴωνος τοῦ τῆς τραγωιδίας ποιητοῦ μνημονεύοι ἂν νῦν ὁ ῥήτωρ, ὃς ἦν Χῖος μὲν γένος, υἱὸς δὲ Ὀρθομένους, ἐπίκλησιν δὲ Ξούθου. ἔγραψε δὲ καὶ μέλη πολλὰ καὶ τραγωιδίας καὶ φιλόσοφόν τι σύγγραμμα τὸν Τριαγμὸν ἐπιγραφόμενον, ὅπερ Καλλίμαχος ἀντιλέγεσθαί φησιν ὡς Ἐπιγένους. ἐν ἐνίοις δὲ καὶ πληθυντικῶς ἐπιγράφεται Τριαγμοί, [I 377. 20] καθὰ Δημήτριος ὁ Σκήψιος καὶ Ἀπολλωνίδης ὁ Νικαεύς. ἀναγράφουσι κτλ. [s. B 1].

36 A 2. ARISTOPH. Pax 8 [Frühj. 421] 832 ff.
οὐκ ἦν ἄρ' οὐδ' ἃ λέγουσι, κατὰ τὸν ἀέρα
ὡς ἀστέρες γιγνόμεθ', ὅταν τις ἀποθάνηι;
- μάλιστα. - καὶ τίς ἐστιν ἀστὴρ νῦν ἐκεῖ
[I 377. 25 App.] Ἴων ὁ Χῖος; - ὅνπερ ἐποίησεν πάλαι
ἐνθάδε, τὸν Ἀοῖόν ποθ'˙ ὡς δ' ἦλθ', εὐθέως
Ἀοῖον αὐτὸν πάντες ἐκάλουν ἀστέρα.
Dazu SCHOL. ARISTOPH. Pax 835 [I 378. 1 App.] Ἴων ὁ Χῖος˙ διθυράμβων καὶ τραγωιδίας καὶ μελῶν ποιητής. ἐποίησε δὲ ὠιδήν, ἧς ἡ ἀρχή "ἀοῖον ἀεροφοίταν ἀστέρα μείνωμεν ἀελίου λευκῆι πτέρυγι πρόδρομον" [fr. 9 Diehl]. φαίνεται δὲ τετελευτηκὼς ἐκ τούτων. παίζων οὖν ὁ Ἀριστοφάνης Ἀοῖον αὐτόν φησιν ἀστέρα κληθῆναι. [I 378. 5 App.] περιβόητος δὲ ἐγένετο. ἔγραψε δὲ καὶ κωμωιδίας καὶ ἐπιγράμματα καὶ παιᾶνας καὶ ὕμνους καὶ σκολιὰ καὶ ἐγκώμια καὶ ἐλεγεῖα, καὶ καταλογάδην τὸν Πρεσβευτικὸν λεγόμενον, ὃν νόθον ἀξιοῦσιν εἶναί τινες καὶ οὐχὶ αὐτοῦ. φέρεται δὲ αὐτοῦ καὶ Κτίσις [näml. Χίου] καὶ Κοσμολογικὸς [d. i. Τριαγμός] καὶ Ὑπομνήματα [d. i. Ἐπιδημίαι] καὶ ἄλλα τινά. - καὶ πάνυ δόκιμος ἦν. φασὶ δὲ αὐτὸν ὁμοῦ διθύραμβον [I 378. 10] καὶ τραγωιδίαν ἀγωνισάμενον ἐν τῆι Ἀττικῆι νικῆσαι, καὶ εὐνοίας χάριν προῖκα Χῖον οἶνον πέμψαι Ἀθηναίοις (Σωκράτους δὲ τοῦ φιλοσόφου ἔστιν εἰς αὐτὸν λόγος λεγόμενος Ἴων). μέμνηται αὐτοῦ καὶ Καλλίμαχος ἐν τοῖς Χωλιάμβοις [fr. 83 b Schneider], ὅτι πολλὰ ἔγραψε. Vgl. SUID. u. διθυραμβοδιδάσκαλοι.

36 A 3. SUID. Ἴων Χῖος. τραγικὸς καὶ λυρικὸς καὶ φιλόσοφος, υἱὸς Ὀρθομένους, [I 378. 15 App.] ἐπίκλησιν δὲ Ξούθου. ἤρξατο δὲ τὰς τραγωιδίας διδάσκειν ἐπὶ τῆς π̅β̅ ὀλυμπιάδος [452-49]. δράματα δὲ αὐτοῦ ι̅β̅, οἱ δὲ λ̅, ἄλλοι δὲ μ̅ φασίν. (οὗτος ἔγραψε περὶ μετεώρων καὶ συνθέτους λόγους˙ ὃν παίζων Ἀριστοφάνης ὁ κωμικὸς Ἀοῖόν φησι. οὗτος τραγωιδίαν νικήσας Ἀθήνησιν ἑκάστωι τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χῖον κεράμιον.)

36 A 4. [LONGIN.] de subl. 33, 5 [I 378. 20] τί δ'; ἐν μέλεσι μᾶλλον ἂν εἶναι Βακχυλίδης ἕλοιο ἢ Πίνδαρος, καὶ ἐν τραγωιδίαι Ἴων ὁ Χῖος ἢ νὴ Δία Σοφοκλῆς; ἐπειδὴ οἱ μὲν ἀδιάπτωτοι καὶ ἐν τῶι γλαφυρῶι πάντη κεκαλλιγραφημένοι, ὁ δὲ Πίνδαρος καὶ ὁ Σοφοκλῆς ὁτὲ μὲν οἷον πάντα ἐπιφλέγουσι τῆι φορᾶι, σβέννυνται δ' ἀλόγως πολλάκις καὶ πίπτουσιν ἀτυχέστατα. ἦ οὐδεὶς ἂν εὖ φρονῶν ἑνὸς δράματος, τοῦ [I 378. 25 App.] Οἰδίποδος, εἰς ταὐτὸ συνθεὶς τὰ Ἴωνος ἀντιτιμήσαιτο ἑξῆς.

36 A 5. C.I.G. I 395 = ed. min. 604 (Mitte v. Jahrh.) [ Ἴ]ων ἀνέθηκεν ἄγ[αλμα — — τ]ῆι Ἀθηναίηι.

36 A 6. ISOCR. XV 268 τοὺς λόγους τοὺς τῶν παλαιῶν σοφιστῶν, ὧν ὁ μὲν ἄπειρον τὸ πλῆθος ἔφησεν εἶναι τῶν ὄντων, Ἐμπεδοκλῆς δὲ τέτταρα καὶ Νεῖκος καὶ [I 378. 30] Φιλίαν ἐν αὐτοῖς, Ἴων δ' οὐ πλείω τριῶν. PHILOP. de gen. et corr. p. 207, 18 Vit. πῦρ μὲν καὶ γῆν Παρμενίδης ὑπέθετο, ταὐτὰ δὲ μετὰ τοῦ ἀέρος Ἴων ὁ Χῖος ὁ τραγωιδοποιός, Ἐμπεδοκλῆς δὲ τὰ τέσσαρα ὑπέθετο. Vgl. 31 A 29 ?

36 A 7. AËT. II 25, 11 (D. 356) (περὶ σελήνης οὐσίας) Ἴων σῶμα τῆι μὲν ὑελοειδὲς διαυγές, τῆι δ' ἀφεγγές.

Iôn of Chios - B: Extant Original Fragments

(English)

[I 378. 35] B. FRAGMENTE
Von den Prosaschriften Χίου κτίσις [62-64 bei E. S. Koepke de Ionis Chii vita et fragm. Berol 1836], Ἐπιδημίαι [65-76, dazu Plut. de prof. in virt. 8 p. 79 B und E und Ioann. Alexandr. Articella (Venet. 1493) f. 105] enthält keine etwas Philosophisches außer dem Triagmos.

ΙΩΝΟΣ ΤΡΙΑΓΜΟΣ [I 379. 1 App.]
Vgl. ARISTOT. de caelo A 1. 268a 10 (s. 58 B 17)

36 B 1 [77 Koepke]. HARPOCR. unter Ἴων [nach A 1] ἀναγράφουσι δὲ ἐν αὐτῶι τάδε˙ ἀρχὴ δέ μοι τοῦ λόγου˙ πάντα τρία καὶ [Ι 379. 5 App.] οὐδὲν πλέον ἢ ἔλασσον τούτων τῶν τριῶν. ἑνὸς ἑκάστου ἀρετὴ τριάς˙ σύνεσις καὶ κράτος καὶ τύχη. Vorher stand wohl Ἴων Χῖος τάδε λέγει.

36 B 2 [78]. DIOG. VIII 8 Ἴων δὲ ὁ Χῖος ἐν τοῖς Τριαγμοῖς φησιν αὐτὸν [Pythagoras] ἔνια ποιήσαντα ἀνενεγκεῖν εἰς Ὀρφέα. CLEM. Strom. I 131 [II 81, 11 St.] [I 379. 10 App.] Ἴων δὲ ὁ Χῖος ἐν τοῖς Τριαγμοῖς καὶ Πυθαγόραν εἰς Ὀρφέα ἀνενεγκεῖν τινα ἱστορεῖ. Ἐπιγένης δὲ κτλ. [s. 105, 31]. Mißverstanden Harpocr. A 1 und SUIDAS u. Ὀρφεύς: ἔγραψε Τριαγμούς, λέγονται δὲ εἶναι Ἴωνος τοῦ τραγικοῦ˙ ἐν δὲ τούτοις τὰ Ἱεροστολικὰ καλούμενα [vgl. 1 A 1 I 1, 10].

Unbestimmt aus welcher Prosaschrift:
36 B 3 [79]. PLUT. de fort. Rom. 1 p. 316 D [I 379. 15] Ἴων μὲν οὖν ὁ ποιητὴς ἐν τοῖς δίχα μέτρου καὶ καταλογάδην αὐτῶι γεγραμμένοις φησὶν ἀνομοιότατον πρᾶγμα τῆι σοφίαι τὴν τύχην οὖσαν ὁμοιοτάτων πραγμάτων γίγνεσθαι δημιουργόν. Vgl. PLUT. Quaest. conv. VIII 1, 1 ἔφη γὰρ οὐ φαύλως εἰπεῖν Ἴωνα περὶ τῆς τύχης ὅτι πολλὰ τῆς σοφίας διαφέρουσα πλεῖστα αὐτῆι ὅμοια ποιεῖ.

36 B 3 a [0]. VARRO de origine linguae Latinae S. 201 Goetz [I 380. 1 App.] ut Ion scribit, quinta et vicesima est littera quam vocant agma, cuius forma nulla est et vox communis est Graecis et Latinis ut aggulus ...

36 B 3 b [0]. LEX. SABBAITICUM ed. Papadopulos αὐτοφρόνων˙ Ἴων εἴρηκεν˙ [I 380. 5 App.] αὐτοφρόνων καὶ ὁμοσπόνδων.
Von der Poesie Ions enthalten die Dramen [Nauck FT2 732ff., Trag. dict. ind. S. XXV, Reitzenstein D. Anf. d. Lex. d. Photios pass.] nichts Philosophisches. Von der Lyrik [Anth. L. I 68 Diehl] gehört hierher folgendes: in Frag. 1, 15 D. zitiert der Versschluß καλῶν ἐπιήρανε ἔργων (Dionysos) [I 380. 10 App.] Emp. B 129, 3 σοφῶν ἐπιήρανος ἔργων (Pythagoras); ferner

36 B 4 [5 D.]. DIOG. I 119ff. φησὶ δὲ Δοῦρις ἐν τῶι δευτέρωι τῶν Ὥρων [näml. Σαμίων fr. 51 F.Gr.Hist. II 481] ἐπιγεγράφθαι αὐτῶι [Pherekydes; vgl. 7 A 1ff.] τὸ ἐπίγραμμα τόδε [daraus Anth. P. VII 93. Preger Inscr. Gr. Metr. 251]˙
(120) τῆς σοφίης πάσης ἐν ἐμοὶ τέλος˙ ἢν δ' ἔτι πλεῖον,
[I 380. 15 App.] Πυθαγόρηι τὠμῶι λέγε [?] ταῦθ', ὅτι πρῶτος ἁπάντων
ἔστιν ἀν' Ἑλλάδα γῆν˙ οὐ ψεύδομαι ὧδ' ἀγορεύων.
Ἴων δ' ὁ Χῖός φησι περὶ αὐτοῦ [Pherekydes]˙
ὣς ὁ μὲν ἠνορέηι τε κεκασμένος ἠδὲ καὶ αἰδοι
καὶ φθίμενος ψυχῆι τερπνὸν ἔχει βίοτον,
[I 380. 20 App.] εἴπερ Πυθαγόρης ἐτύμως ὁ σοφὸς περὶ πάντων
ἀνθρώπων γνώμας εἶδε καὶ ἐξέμαθεν ...
Über die Glaubwürdigkeit des Duris s. unten c. 56 SIMOS; doch ist keine Veranlassung, die letzten Verse aus Duris abzuleiten.

Iôn of Chios - C: "Dubious"

ZWEIFELHAFTES [I 381. 1]
36 C 5 [6 D.]. CLEONID. Is. harm. 12 [Mus. scr. ed. Jan p. 202, 9] ἐπὶ μὲν οὖν τοῦ φθόγγου χρῶνται τῶι ὀνόματι [näml. τόνος] οἱ λέγοντες ἑπτάτονον τὴν φόρμιγγα καθάπερ Τέρπανδρος καὶ Ἴων. ὁ μὲν γάρ φησιν˙ 'ἡμεῖς τοι ... ὕμνους' [I 381. 5 App.] [fr. 4 Diehl], ὁ δέ˙
ἑνδεκάχορδε λύρα, δεκαβάμονα τάξιν ἔχοισα
εἰς [?] συμφωνούσας ἁρμονίας τριόδους,
πρὶν μέν σ' ἑπτάτονον ψάλλον διὰ τέσσαρα πάντες
Ἕλληνες σπανίαν μοῦσαν ἀειράμενοι ...