Pherecŷdes of Syros

Pherecŷdes of Syros - A: Quoted in Ancient Sources

III. FRÜHE KOSMOLOGISCHE UND GNOMISCHE PROSA
[I 43. 1 App.]
7 [71]. PHEREKYDES VON SYROS

A. LEBEN UND SCHRIFT

7 A 1. DIOG. I 116ff. [I 43. 5 App.] Φερεκύδης Βάβυος Σύριος, καθά φησιν Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς [fr. 139 F.H.G. III 240]. Πιττακοῦ διακήκοεν. τοῦτόν φησι Θεόπομπος [F.Gr.Hist. 115 F 71 II 550; vgl. A 6] πρῶτον περὶ φύσεως καὶ 〈γενέσεως〉 θεῶν γράψαι. πολλὰ δὲ καὶ θαυμάσια λέγεται περὶ αὐτοῦ˙ καὶ γὰρ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν τῆς Σάμου περιπατοῦντα καὶ ναῦν οὐριοδρομοῦσαν ἰδόντα εἰπεῖν ὡς οὐ μετὰ πολὺ [I 43. 10 App.] καταδύσεται˙ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ καταδῦναι. καὶ ἀνιμηθέντος ἐκ φρέατος ὕδατος πιόντα προειπεῖν, ὡς εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός, καὶ γενέσθαι. ἀνιόντα τε ἐξ Ὀλυμπίας ἐς Μεσσήνην τῶι ξένωι Περιλάωι συμβουλεῦσαι ἐξοικῆσαι μετὰ τῶν οἰκείων˙ καὶ τὸν μὴ πεισθῆναι, Μεσσήνην δὲ ἑαλωκέναι. (117) καὶ Λακεδαιμονίοις εἰπεῖν μήτε χρυσὸν τιμᾶν μήτε ἄργυρον, ὥς φησι Θεόπομπος ἐν [I 43. 15 App.] Θαυμασίοις [fr. 71 s. o.] προστάξαι δὲ αὐτῶι ὄναρ τοῦτο τὸν Ἡρακλέα, ὃν καὶ τῆς αὐτῆς νυκτὸς τοῖς βασιλεῦσι κελεῦσαι Φερεκύδηι πείθεσθαι. ἔνιοι δὲ Πυθαγόραι προσάπτουσι ταῦτα [s A 6].
φησὶ δ' Ἕρμιππος [fr. 19 F.H.G. III 40] πολέμου συνεστῶτος Ἐφεσίοις καὶ Μάγνησι βουλόμενον τοὺς Ἐφεσίους νικῆσαι πυθέσθαι τινὸς παριόντος πόθεν εἴη, [I 43. 20 App.] τοῦ δ' εἰπόντος "ἐξ Ἐφέσου", "ἕλκυσόν με τοίνυν, ἔφη, τῶν σκελῶν καὶ θὲς εἰς τὴν τῶν Μαγνήτων χώραν, καὶ ἀπάγγειλόν σου τοῖς πολίταις μετὰ τὸ νικῆσαι αὐτόθι με θάψαι, (118) ἐπεσκηφέναι τε ταῦτα Φερεκύδην". ὁ μὲν 〈οὖν〉 ἀπήγγειλεν˙ οἱ δὲ μετὰ μίαν ἐπελθόντες κρατοῦσι τῶν Μαγνήτων καὶ τὸν Φερεκύδην μεταλλάξαντα θάπτουσιν αὐτόθι καὶ μεγαλοπρεπῶς τιμῶσιν. ἔνιοι δέ φασιν ἐλθόντα εἰς Δελφοὺς [I 43. 25 App.] ἀπὸ τοῦ Κωρυκίου ὄρους αὑτὸν δισκῆσαι. Ἀριστόξενος δ' ἐν τῶι Περὶ Πυθαγόρου καὶ τῶν γνωρίμων αὐτοῦ [fr. 3 F.H.G. II 272] φησι νοσήσαντα αὐτὸν ὑπὸ Πυθαγόρου ταφῆναι ἐν Δήλωι. οἱ δὲ φθειριάσαντα τὸν βίον τελευτῆσαι˙ ὅτε καὶ Πυθαγόρου παραγενομένου καὶ πυνθανομένου, πῶς διακέοιτο, διαβαλόντα τῆς θύρας τὸν δάκτυλον [I 44. 1 App.] εἰπεῖν˙ ' χροΐ δῆλα '. καὶ τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλολόγοις ἡ λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων τάττεται, οἱ δ' ἐπὶ τῶν βελτίστων χρώμενοι διαμαρτάνουσιν. (119) ἔλεγέ τε ὅτι οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν [B 12].
Ἄνδρων δ' ὁ Ἐφέσιός φησι δύο γεγονέναι Φερεκύδας Συρίους, τὸν μὲν ἀστρολόγον, [I 44. 5 App.] τὸν δὲ θεολόγον υἱὸν Βάβυος, ὧι καὶ Πυθαγόραν σχολάσαι. Ἐρατοσθένης δ' ἕνα μόνον, καὶ ἕτερον Ἀθηναῖον γενεαλόγον [F.Gr.Hist. 3. I 58ff. 386].
σώιζεται δὲ τοῦ Συρίου τό τε βιβλίον ὃ συνέγραψεν οὗ ἡ ἀρχή˙ Ζὰς . . . διδοῖ [B 1]. σώιζεται δὲ καὶ ἡλιοτρόπιον ἐν Σύρωι τῆι νήσωι [vgl. SCHOL. in Od. ο 404]. Folgt Duris und Ion s. 36 B 4. Dann Epigramm des Diog.
[I 44. 10] (121) γέγονε δὲ κατὰ τὴν πεντηκοστὴν καὶ ἐνάτην ὀλυμπιάδα (544-41). Folgt Brief an Thales.

7 A 1 a. E USEB. chron. zu Ol. 59 (59, 2 M 59, 4 d. übr.) Ferecydes historicus clarus habetur.

7 A 2. S UID. Φερεκύδης Βάβυος Σύριος ( ἔστι δὲ νῆσος μία τῶν Κυκλάδων ἡ Σύρα [I 44. 15 App.] πλησίον Δήλου ) ˙ γέγονε δὲ κατὰ τὸν Λυδῶν βασιλέα Ἀλυάττην, ὡς συγχρονεῖν τοῖς ζ̅ σοφοῖς καὶ τετέχθαι περὶ τὴν μ̅ε̅ ὀλυμπιάδα [600-597]. διδαχθῆναι δὲ ὑπ' αὐτοῦ Πυθαγόραν λόγος, αὐτὸν δὲ οὐκ ἐσχηκέναι καθηγητήν, ἀλλ' ἑαυτὸν ἀσκῆσαι κτησάμενον τὰ Φοινίκων ἀπόκρυφα βιβλία. πρῶτον δὲ συγγραφὴν ἐξενεγκεῖν πεζῶι λόγωι τινὲς ἱστοροῦσιν, ἑτέρων τοῦτο εἰς Κάδμον τὸν Μιλήσιον φερόντων. [I 44. 20 App.] καὶ πρῶτον τὸν περὶ τῆς μετεμψυχώσεως λόγον εἰσηγήσασθαι. ἐζηλοτύπει δὲ τὴν Θάλητος δόξαν. καὶ τελευτᾶι ὑπὸ πλήθους φθειρῶν. Vgl. IOS. c. Ap. I 2 (11 A 11); DIOG. II 46.
ἔστι δὲ ἅπαντα ἃ συνέγραψε ταῦτα˙ Ἑπτάμυχος ἤτοι Θεοκρασία ἢ Θεογονία. ἔστι δὲ Θεολογία ἐν βιβλίοις ι̅ [?] ἔχουσα θεῶν γένεσιν καὶ διαδοχάς.
[I 44. 25 App.] Φερεκύδης Ἀθηναῖος ( πρεσβύτερος τοῦ Συρίου, ὃν λόγος τὰ Ὀρφέως συναγαγεῖν ) ἔγραψεν Αὐτόχθονας ( ἔστι δὲ περὶ τῆς Ἀττικῆς ἀρχαιολογίας ) ἐν βιβλίοις ι̅, Παραινέσεις δι' ἐπῶν. Πορφύριος δὲ τοῦ προτέρου οὐδένα πρεσβύτερον δέχεται, ἀλλ' ἐκεῖνον μόνον ἡγεῖται ἀρχηγὸν συγγραφῆς.
s. v. Ἑκαταῖος . . . πρῶτος δὲ ἱστορίαν πεζῶς ἐξήνεγκε [Hekataios] , συγγραφὴν [I 44. 30 App.] δὲ Φ.˙ τὰ γὰρ Ἀκουσιλάου νοθεύεται S. 9 A 1.

7 A 2 a. D IOG. I 42 Hermippos zählt Ph. unter d. 7 Weisen S. 9 A 1.

7 A 2 a. D IOG. I 42 Hermippos zählt Ph. unter d. 7 Weisen S. 9 A 1.

7 A 2 a. D IOG. I 42 Hermippos zählt Ph. unter d. 7 Weisen S. 9 A 1.

7 A 3. STRABO X p. 487 Σῦρος δ' ἐστὶ μηκύνουσι τὴν πρώτην συλλαβήν, ἐξ ἧς Φερεκύδης ὁ Βάβυος ἦν. νεώτερος δ' ἐστὶν ὁ Ἀθηναῖος ἐκείνου.

7 A 4. DIOD. X 3, 4 [aus Aristoxenos s. c. 14, 8] ὅτι Πυθαγόρας πυθόμενος Φερεκύδην [I 44. 35 App. ] τὸν ἐπιστάτην αὐτοῦ γεγενημένον ἐν Δήλωι νοσεῖν καὶ τελέως ἐσχάτως ἔχειν, ἔπλευσεν ἐκ τῆς Ἰταλίας εἰς τὴν Δῆλον. ἐκεῖ δὲ χρόνον ἱκανὸν τὸν ἄνδρα [I 45. 1 App. ] γηροτροφήσας πᾶσαν εἰσηνέγκατο σπουδήν, ὥστε τὸν πρεσβύτην ἐκ τῆς νόσου διασῶσαι. κατισχυθέντος δὲ τοῦ Φερεκύδου διὰ τὸ γῆρας καὶ διὰ τὸ μέγεθος τῆς νόσου, περιέστειλεν αὐτὸν κηδεμονικῶς, καὶ τῶν νομιζομένων ἀξιώσας ὡσανεί τις υἱὸς πατέρα πάλιν ἐπανῆλθεν εἰς τὴν Ἰταλίαν. PORPHYR. V. Pyth. 56 (nach [I 45. 5 App. ] ἐπιβουλῆι c. 14, 16) Φερεκύδην γὰρ πρὸ τῆς ἐκ Σάμου ἀπάρσεως τελευτῆσαι.

7 A 5 [10 Kern]. CIC. Tusc. I 16, 38 itaque credo equidem etiam alios tot saeculis, sed quod litteris exstet, Ph. Syrius primum dixit animos esse hominum sempiternos, antiquus sane; fuit enim meo regnante gentili [Servius Tullius 578- 35]. Aus Poseidonios wie n. 6. APONIUS In Canticum [I 45. 10 App. ] Canticorum [ed. Bottino et Martini Rom 1843] V p. 95 sq. zu Cant. 3, 5. In priore enim » filiarum Jerusalem adiuratione caprearum et cervorum « personas Thalesianae et Ferecidensis philosophiae intellegi diximus ... de quibus Thales nomine initium omnium rerum aquam in suo esse dogmate pronuntiavit, et inde omnia facta subsistere ab inviso et magno. causam [I 45. 15 ] vero motus aquae spiritum insidentem confirmat, simulque geometricam artem perspicaci sensu prior invenit, per quam suspicatus est unum rerum omnium creatorem. Ferecides autem vocabulo animam hominis prior omnibus immortalem auditoribus suis tradidisse docetur, et eam esse vitam corporis et unum nobis de coelo spiritum, alterum credidit terrenis seminibus [I 45. 20 App. ] comparatum. deorum vero naturam et originem ante omnes descripsit. quod opus multum religioni nostrae conferre probatur, ut noverit turpiter natos turpioremque vitam duxisse, dedecorosius mortuos quos idolatriae cultor deos affirmat.

7 A 6. PORPHYR. ἀπὸ τοῦ α τῆς Φιλολόγου ἀκροάσεως b. EUSEB. P. E. X 3, 6 [I 45. 25] Ἄνδρωνος γὰρ ἐν τῶι Τρίποδι περὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοσόφου τὰ περὶ τὰς προρρήσεις ἱστορηκότος εἰπόντος τε ὡς διψήσας ποτὲ ἐν Μεταποντίωι καὶ ἔκ τινος φρέατος ἀνιμήσας καὶ πιὼν προεῖπεν ὡς εἰς τρίτην ἡμέραν ἔσοιτο σεισμός, καὶ ἕτερά τινα τούτοις ἐπαγαγὼν ἐπιλέγει˙ "ταῦτ' οὖν τοῦ Ἄνδρωνος περὶ Πυθαγόρου ἱστορηκότος πάντα ὑφείλετο Θεόπομπος [F.Gr.Hist. 115 F 70 II 549] εἰ μὲν [I 45. 30 App.] περὶ Πυθαγόρου λέγων, τάχα ἂν καὶ ἕτεροι ἠπίσταντο περὶ αὐτοῦ καὶ ἔλεγον "ταὐτὰ 〈ἃ〉 καὶ αὐτὸς εἶπεν"˙ νῦν δὲ τὴν κλοπὴν δήλην πεποίηκεν ἡ τοῦ ὀνόματος μετάθεσις. τοῖς μὲν γὰρ πράγμασι κέχρηται τοῖς αὐτοῖς, ἕτερον δ' ὄνομα μετενήνοχε˙ Φερεκύδην γὰρ τὸν Σύριον πεποίηκε ταῦτα προλέγοντα˙ οὐ μόνον δὲ τούτωι τῶι ὀνόματι ἀποκρύπτει τὴν κλοπήν, ἀλλὰ καὶ τόπων μεταθέσει˙ τό τε γὰρ περὶ τῆς [I 45. 35 App.] προρρήσεως τοῦ σεισμοῦ ἐν Μεταποντίωι ὑπ' Ἄνδρωνος ῥηθὲν ἐν Σύρωι εἰρῆσθαί φησιν ὁ Θεόπομπος, τό τε περὶ τὸ πλοῖον οὐκ ἀπὸ Μεγάρων τῆς Σικελίας, ἀπὸ δὲ Σάμου φησὶ θεωρηθῆναι, καὶ τὴν Συβάρεως ἅλωσιν ἐπὶ τὴν Μεσσήνης μετατέθεικεν˙ ἵνα δέ τι δοκῆι λέγειν περιττόν, καὶ τοῦ ξένου προστέθεικε τοὔνομα Περίλαον αὐτὸν καλεῖσθαι λέγων." Vgl. A 1. APOLLON. Hist. mirab.5. CICER. divin. I [I 45. 40] 50, 112. MAX. TYR. 29, 5 HOB. Φ. σεισμὸν Σαμίοις προεμήνυσε.

7 A 7. ARIST. metaph. N 4. 1091 b 8 [s. 1 B 9] [I 46. 1 App.] ἐπεὶ οἵ γε μεμειγμένοι αὐτῶν [der Theologen] καὶ τῶι μὴ μυθικῶς ἅπαντα λέγειν οἷον Φ. καὶ ἕτεροί τινες τὸ γεννῆσαν πρῶτον ἄριστον τιθέασι [nämlich Zeus] καὶ οἱ Μάγοι.

7 A 7 a. PLOTIN. V 1, 9 ὥστε τῶν ἀρχαίων οἱ μάλιστα συντασσόμενοι τοῖς Πυθαγόρου [I 46. 5 App.] καὶ τῶν μετ' αὐτόν, καὶ Φερεκύδου δέ, περὶ ταύτην ἔσχον τὴν φύσιν (nämlich. τὸ ἀίδιον καὶ νοητὸν ἕν ) . ἀλλ' οἱ μὲν ἐξειργάσαντο ἐν τοῖς αὑτῶν λόγοις, οἱ δὲ οὐκ ἐν λόγοις, ἀλλ' ἐν ἀγράφοις συνουσίαις ἢ ὅλως ἀφεῖσαν.

7 A 8. DAMASC. de princ. 124 b [ I 321 R. aus Eudemos fr. 117] Φερεκύδης δὲ ὁ Σύριος Ζάντα μὲν εἶναι ἀεὶ καὶ Χρόνον καὶ Χθονίαν τὰς τρεῖς πρώτας [I 46. 10 App.] ἀρχάς . . . τὸν δὲ Χρόνον ποιῆσαι ἐκ τοῦ γόνου ἑαυτοῦ πῦρ καὶ πνεῦμα καὶ ὕδωρ . . ., ἐξ ὧν ἐν πέντε μυχοῖς διηιρημένων πολλὴν ἄλλην γενεὰν συστῆναι θεῶν, τὴν πεντέμυχον καλουμένην, ταὐτὸν δὲ ἴσως εἰπεῖν, πεντέκοσμον. Vgl. B 1.

7 A 9. PROB. ad Verg. Buc. 6, 31 [App. Serv. p. 343, 18 Hagen] [I 46. 15 App.] consentit et Ph. sed diversa affert elementa: Ζῆνα inquit καὶ Χθόνα καὶ Κρόνον, ignem ac terram et tempus significans, et esse aethera qui regat, terram quae regatur, tempus in quo universa pars moderetur. HERMIAS. irr. 12 (Dox. 654). Φ. μὲν ἀρχὰς εἶναι λέγων Ζῆνα καὶ Χθονίην καὶ Κρόνον: Ζῆνα μὲν τὸν αἰθέρα, Χθονίην δὲ τὴν γῆν, Κρόνον δὲ τὸν χρόνον, ὁ μὲν αἰθὴρ τὸ ποιοῦν, ἡ δὲ γῆ τὸ [I 46. 20] πάσχον, ὁ δὲ χρόνος ἐν ὧι τὰ γινόμενα. LYD. de mens. IV 3. Ἥλιος αὐτὸς [nämlich Ζεύς ] κατὰ Φερεκύδην.

7 A 9. PROB. ad Verg. Buc. 6, 31 [App. Serv. p. 343, 18 Hagen] [I 46. 15 App.] consentit et Ph. sed diversa affert elementa: Ζῆνα inquit καὶ Χθόνα καὶ Κρόνον, ignem ac terram et tempus significans, et esse aethera qui regat, terram quae regatur, tempus in quo universa pars moderetur. HERMIAS. irr. 12 (Dox. 654). Φ. μὲν ἀρχὰς εἶναι λέγων Ζῆνα καὶ Χθονίην καὶ Κρόνον: Ζῆνα μὲν τὸν αἰθέρα, Χθονίην δὲ τὴν γῆν, Κρόνον δὲ τὸν χρόνον, ὁ μὲν αἰθὴρ τὸ ποιοῦν, ἡ δὲ γῆ τὸ [I 46. 20] πάσχον, ὁ δὲ χρόνος ἐν ὧι τὰ γινόμενα. LYD. de mens. IV 3. Ἥλιος αὐτὸς [nämlich Ζεύς ] κατὰ Φερεκύδην.

7 A 10. S EXT. P. Hypot. III 30 Φ. μὲν γὰρ ὁ Σύριος γῆν εἶπε τὴν πάντων εἶναι ἀρχήν.

7 A 11. MAX. TYR. X p. 174 R. ἀλλὰ καὶ τοῦ Συρίου τὴν ποίησιν σκόπει καὶ τὸν [I 46. 25] Ζῆνα καὶ τὴν Χθονίην καὶ τὸν ἐν τούτοις Ἔρωτα, καὶ τὴν Ὀφιονέως γένεσιν καὶ τὴν θεῶν μάχην [B 4] καὶ τὸ δένδρον καὶ τὸν πέπλον [B 2].

7 A 12. PROCL. in Tim. 23 C I 129, 15 Diehl ἡ τοῦ Πλάτωνος παράδοσις οὐκ ἔστι τοιαύτη αἰνιγματώδης οἵα ἡ Φερεκύδου.

Pherecŷdes of Syros - B: Extant Original Fragments

(English)

[I 47. 1 App.] B. FRAGMENTE
ΦΕΡΕΚΥΔΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

7 B 1 [1 Kern de Orphei. cett. theogon. p. 84] DIOG. I 119 [s. I 44, 7] Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ Χθονίη: Χθονίηι δὲ [I 47. 5 App.] ὄνομα ἐγένετο Γῆ, ἐπειδὴ αὐτῆι Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ. Vgl. HEROD. π. μον. λέξ. p. 6, 15. καὶ γὰρ Δίς καὶ Ζήν καὶ Δήν καὶ Ζάς παρὰ Φερεκύδηι κατὰ κίνησιν ἰδίαν. Vgl. A 8.

7 B 1a. ACHILL. Isag. 3 (31, 28 Maass) Θαλῆς δὲ ὁ Μιλήσιος καὶ Φ. ὁ Σύριος ἀρχὴν τῶν ὅλων τὸ ὕδωρ ὑφίστανται, ὃ δὴ καὶ Χάος [I 47. 10 App.] καλεῖ ὁ Φ., ὡς εἰκὸς τοῦτο ἐκλεξάμενος παρὰ τοῦ Ἡσιόδου οὕτω λέγοντος [Th. 116]' ἤτοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετο ' .

7 B 2 [4]. GRENFELL- HUNT GREEK PAPYR. Ser. II n. 11 p. 23 αὐτῶι ... φᾶρος. CLEM. Str.VI 9 ( II 528, 19 St.) αὖθίς τε Ὁμήρου ἐπὶ τῆς ἡφαιστοτεύκτου ἀσπίδος εἰπόντος: "ἐν μὲν γαῖαν [I 47. 15 App.] ἔτευξ', ἐν δ' οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν: ἐν δ' ἐτίθει ποταμοῖο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο" [ Σ 483. 607] Φ. ὁ Σύριος λέγει: "Ζὰς . . . δώματα". ALEX. Str. VI 53 ( II 459, 4) aus Isidoros . . . ἵνα μάθωσι τί ἐστιν ἡ ὑπόπτερος δρῦς καὶ τὸ ἐπ' αὐτῆι πεποικιλμένον φᾶρος, πάντα ὅσα Φ. ἀλληγορήσας ἐθεολόγησεν λαβὼν ἀπὸ τῆς τοῦ Χὰμ προφητείας τὴν [I 47. 20] ὑπόθεσιν.
[I 48. 1 App.] col. 1 αὐ>τῶι ποιοῦσιν τὰ οἰκία πολλά τε καὶ μεγάλα. ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐξετέλεσαν πάντα καὶ χρήματα καὶ θεράποντας καὶ θεραπαίνας καὶ τἆλλα ὅσα δεῖ πάντα, ἐπεὶ δὴ πάντα ἑτοῖμα γίγνεται, τὸν γάμον ποιεῦσιν. κἀπειδὴ [I 48. 5 App.] τρίτη ἡμέρη γίγνεται τῶι γάμωι, τότε Ζὰς ποιεῖ φᾶρος μέγα τε καὶ καλὸν καὶ ἐν αὐτῶι ποικίλλει Γῆν καὶ Ὠγηνὸν καὶ τὰ Ὠγηνοῦ δώματα . . . col. 2 βουλόμενος> γὰρ σέο τοὺς γάμους εἶναι τούτωι ς̅ σε τιμῶ. σὺ δέ μοι χαῖρέ τε καὶ σύνισθι. [I 48. 10 App.] ταῦτά φασιν ἀνακαλυπτήρια πρῶτον γενέσθαι : ἐκ τούτου δὲ ὁ νόμος ἐγένετο καὶ θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν. ἡ δέ μι<ν ἀμείβε>ται δεξαμ<ένη εὑ τὸ φᾶ>ρος . . .

7 B 3 [2]. PROCL. in Tim. 32 C ; II 54, 28 Diehl ὁ Φ. ἔλεγεν εἰς Ἔρωτα μεταβεβλῆσθαι τὸν Δία μέλλοντα δημιουργεῖν, ὅτι δὴ τὸν κόσμον [I 48. 15] ἐκ τῶν ἐναντίων συνιστὰς εἰς ὁμολογίαν καὶ φιλίαν ἤγαγε καὶ ταυτότητα πᾶσιν ἐνέσπειρε καὶ ἕνωσιν τὴν δι' ὅλων διήκουσαν.

7 B 4 [3]. ORIG. c. Cels. VI 42 [ II 11, 13 K; aus Celsus] [I 49. 1 App.] Φερεκύδην δὲ πολλῶι ἀρχαιότερον γενόμενον Ἡρακλείτου μυθοποιεῖν στρατείαν στρατείαι παραταττομένην καὶ τῆς μὲν ἡγεμόνα Κρόνον 〈ἀπο〉διδόναι, τῆς ἑτέρας δ' Ὀφιονέα, προκλήσεις τε καὶ ἁμίλλας αὐτῶν ἱστορεῖν, [I 49. 5 App.] συνθήκας τε αὐτοῖς γίγνεσθαι, ἵν' ὁπότεροι αὐτῶν εἰς τὸν Ὠγηνὸν ἐμπέσωσι, τούτους μὲν εἶναι νενικημένους, τοὺς δ' ἐξώσαντας καὶ νικήσαντας τούτους ἔχειν τὸν οὐρανόν. τούτου δὲ τοῦ βουλήματός φησιν ἔχεσθαι καὶ τὰ περὶ τοὺς Τιτᾶνας καὶ Γίγαντας μυστήρια θεομαχεῖν ἀπαγγελλομένους, καὶ τὰ παρ' Αἰγυπτίοις περὶ Τυφῶνος καὶ [I 49. 10 App.] Ὥρου καὶ Ὀσίριδος. PHILO BYBL. Sanchuniath.[ EUSEB. P. E. I 10, 50] παρὰ Φοινίκων δὲ καὶ Φ. λαβὼν τὰς ἀφορμὰς [vgl. 11 A 11 I 76, 21 7 A 2 I 44, 18 ] ἐθεολόγησε περὶ τοῦ παρ' αὐτῶι λεγομένου Ὀφιονέως θεοῦ καὶ τῶν Ὀφιονιδῶν. TERTULL. de coron. 7 Saturnum Ph. ante omnes refert coronatum, Iovem Diodorus [VI 4] post devictos Titanas. [I 49. 15] PROCL. in Tim. 20 D I 77, 15 D.

7 B 5 [6]. ORIG. c. Cels. VI 42 [ II 112, 20 K.] καὶ διηγούμενός γε τὰ Ὁμηρικὰ ἔπη [A. 590 O 18] φησὶ [Celsus] λόγους εἶναι τοῦ θεοῦ πρὸς τὴν ὕλην τοὺς λόγους τοῦ Διὸς πρὸς τὴν Ἥραν, τοὺς δὲ πρὸς τὴν ὕλην λόγους αἰνίττεσθαι, ὡς ἄρα ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν πλημμελῶς ἔχουσαν [I 49. 20 App.] διαλαβὼν ἀναλογίαις τισὶ συνέδησε καὶ ἐκόσμησεν ὁ θεός, καὶ ὅτι τοὺς περὶ αὐτὴν δαίμονας, ὅσοι ὑβρισταί, τούτους ἀπορριπτεῖ κολάζων αὐτοὺς τῆι δεῦρο ὁδῶι. ταῦτα δὲ τὰ Ὁμήρου ἔπη οὕτω νοηθέντα τὸν Φερεκύδην φησὶν εἰρηκέναι τὸ "κείνης δὲ τῆς μοίρας ἔνερθέν ἐστιν ἡ ταρταρίη μοῖρα˙ φυλάσσουσι δ' αὐτὴν [I 49. 25 App.] θυγατέρες Βορέου Ἅρπυιαί τε καὶ Θύελλα ˙ ἔνθα Ζεὺς ἐκβάλλει θεῶν ὅταν τις ἐξυβρίσηι". τῶν τοιούτων δέ φησιν ἔχεσθαι νοημάτων καὶ τὸν [ περὶ] τῆς Ἀθηνᾶς πέπλον ἐν τῆι πομπῆι [I 50. 1] τῶν Παναθηναίων ὑπὸ πάντων θεωρούμενον. δηλοῦται γάρ, φησίν, ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι ἀμήτωρ τις καὶ ἄχραντος δαίμων ἐπικρατεῖ θρασυνομένων τῶν γηγενῶν.

7 B 6 [5]. PORPHYR. de antr. Nymph. 31 τοῦ Συρίου Φερεκύδου μυχοὺς [I 50. 5] καὶ βόθρους καὶ ἄντρα καὶ θύρας καὶ πύλας λέγοντος καὶ διὰ τούτων αἰνιττομένου τὰς τῶν ψυχῶν γενέσεις καὶ ἀπογενέσεις . . . PROCL. in Tim. 29 A ; I 333, 28 D. τῶν παλαιῶν ἄντρον καλούντων τὸν κόσμον [vgl. A 8 m. Anm., auch 31 B 120] καὶ φρουρὰν [44 B 15] καὶ σπήλαιον . . .

7 B 6 [5]. PORPHYR. de antr. Nymph. 31 τοῦ Συρίου Φερεκύδου μυχοὺς [I 50. 5] καὶ βόθρους καὶ ἄντρα καὶ θύρας καὶ πύλας λέγοντος καὶ διὰ τούτων αἰνιττομένου τὰς τῶν ψυχῶν γενέσεις καὶ ἀπογενέσεις . . . PROCL. in Tim. 29 A ; I 333, 28 D. τῶν παλαιῶν ἄντρον καλούντων τὸν κόσμον [vgl. A 8 m. Anm., auch 31 B 120] καὶ φρουρὰν [44 B 15] καὶ σπήλαιον . . .

7 B 7 [0]. PSEUDOGAL. [d. i. P ORPHYR.] ad Gaurum ed. Kalbfl. [Abh. [I 50. 10 App.] Berl. Ak. 1895] S. 34, 26 κἀνταῦθα πολὺς ὁ Νουμήνιος καὶ οἱ τὰς Πυθαγόρου ὑπονοίας ἐξηγούμενοι, καὶ τὸν παρὰ μὲν τῶι Πλάτωνι [rep. X 621 A ] ποταμὸν Ἀμέλητα, παρὰ δὲ τῶι Ἡσιόδωι καὶ τοῖς Ὀρφικοῖς τὴν Στύγα, παρὰ δὲ τῶι Φερεκύδηι τὴν ἐκροὴν ἐπὶ τοῦ [I50. 15 App.] σπέρματος ἐκδεχόμενοι.

7 B 8 [9]. SCHOL. APOLL. RHOD. I 645 Φ. δέ φησιν ὅτι δῶρον εἶχε παρὰ τοῦ Ἑρμοῦ ὁ Αἰθαλίδης τὸ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ποτὲ μὲν ἐν Ἅιδου ποτὲ δὲ ἐν τοῖς ὑπὲρ τὴν γῆν τόποις εἶναι. Vgl. c. 14, 8 und oben A 5.

7 B 9 [8]. HEROD. [I 50. 20 App.] π. μον. λέξ. p. 7, 4. εἰ δέ τις λέγει "καὶ ἡ Ῥέα Ῥῆ κέκληται ὑπὸ τοῦ Συρίου", ἴστω ὅτι αὐτοῦ ἴδιος ἡ χρῆσις.

7 B 10 [11]. APOLL. de pron. p. 65, 15 Schn. καὶ Φ. ἐν τῆι Θεολογίαι καὶ ἔτι Δημόκριτος [68 B 13] . . . συνεχέστερον χρῶνται τῆι ἐμεῦ καὶ ἔτι τῆι ἐμέο.

7 B 11 [12]. APOLL. de pron. p. 93, 1 [I 50. 25 App.] ἔστιν πιστώσασθαι καὶ τὸ ἀδιαίρετον τῆς εὐθείας [näm. ἡμεῖς, ὑμεῖς, σφεῖς ] παρ' Ἴωσιν ἐκ τῶν περὶ Δημόκριτον [68 B 29a]. Φερεκύδην, Ἑκαταῖον [F.Gr.Hist. 1 F 360 I 45].

7 B 11 [12]. APOLL. de pron. p. 93, 1 [I 50. 25 App.] ἔστιν πιστώσασθαι καὶ τὸ ἀδιαίρετον τῆς εὐθείας [näm. ἡμεῖς, ὑμεῖς, σφεῖς ] παρ' Ἴωσιν ἐκ τῶν περὶ Δημόκριτον [68 B 29a]. Φερεκύδην, Ἑκαταῖον [F.Gr.Hist. 1 F 360 I 45].

7 B 12 [7]. DIOG. I 119 [A 1] ἔλεγέ τε ὅτι οἱ θεοὶ τὴν τράπεζαν θυωρὸν καλοῦσιν.

7 B 13 [0]. PHILOD. de piet. 47 a 14 p. 19 G. [vgl. 3 B 5] [I 51. 1 App.] οἱ δὲ Δία καὶ Ἥραν πατέρα καὶ ματέρα θεῶν νομίζουσιν, Πίν<δαρος> δ'<ἐκ> Κυβέ<λης μ>ητρὸς ἐν τῶι ὕμν>ωι < εἰς> Κυβέ< λαν> ματέρα [fr. 80 Schr. 2 ] , Φερε<κύδης> δ' ὁ <Σύ>ριος . . .

7 B 13 [0]. PHILOD. de piet. 47 a 14 p. 19 G. [vgl. 3 B 5] [I 51. 1 App.] οἱ δὲ Δία καὶ Ἥραν πατέρα καὶ ματέρα θεῶν νομίζουσιν, Πίν<δαρος> δ'<ἐκ> Κυβέ<λης μ>ητρὸς ἐν τῶι ὕμν>ωι < εἰς> Κυβέ< λαν> ματέρα [fr. 80 Schr. 2 ] , Φερε<κύδης> δ' ὁ <Σύ>ριος . . .

[I 51. 10] UNECHTES
7 B 14. LAUR. LYD. II 7 τόλμαν δὲ καὶ οἱ περὶ Φερεκύδην ἐκάλεσαν τὴν δυάδα καὶ ὁρμὴν καὶ δόξαν καλοῦσιν, ὅτι τὸ ἀληθὲς καὶ ψευδὲς ἐν δόξηι ἐστί. Vgl. 3 B 26.